Μια φορά και έναν καιρό, ήταν μία κυβέρνηση. Η κυβέρνηση αυτή είχε εκλεγεί με κάτι πολύχρωμα φλάμπουρα με ζωγραφισμένες πάνω τους όλου του κόσμου τις ελπίδες. Η μουσική υπόκρουση της είχε νταούλια και ζουρνάδες και ο κουρασμένος ελληνικός λαός χόρεψε για την εκλογή της στις πλατείες και στα σοκάκια…
Πέρασε ο καιρός, τα φλάμπουρα ξεθώριασαν,τα πανηγύρια έγιναν μνημόσυνα των κίβδηλων υποσχέσεων και οι ελπίδες.. Οι ελπίδες ήταν οι μοναδικές που συνέχισαν να χορεύουν: τον χορό του Ζαλόγγου.
Επειδή όμως η κυβέρνηση ήταν “επαναστατική” “λαοπρόβλητη” και “προοδευτική”, δεν μπορούσε παρά να έχει πάντα δίκιο. Τι; Δεν υπάρχουν αυθεντίες στη Δημοκρατία; Ξεχάσατε να ρωτήσετε και την βουλευτή του Σύριζα κα Αυλωνίτου. «Αν ήσουν με το κομμουνιστικό καθεστώς δεν σε πειράζαν» δήλωσε, προσπαθώντας να διαχωρίσει τον πολύ κακό εθνικοσοσιαλισμό από τον πολύ λιγότερο κακό κομμουνισμό, επιχειρώντας να ακυρώσει τον μεταξύ τους συμψηφισμό, γιατί μπορεί ο ναζισμός να εξόντωνε «τους μαύρους, τους τσιγγάνους και τους ομοφυλόφιλους» αλλά τα κομμουνιστικά καθεστώτα εξόντωναν απλά όσους δεν ήταν με το “καθεστώς”.
Φυσικά και είναι απεχθής για πολλούς λόγους ο ναζισμός κα Αυλωνίτου.
Κυρίως γιατί θέλει να εξοντώσει όσους “δεν είναι με το καθεστώς”.
και εκεί όσοι ήταν με το καθεστώς, φίνα την περνούσαν. Το θέμα είναι ότι στην Ελλάδα, την τελευταία φορά που κοίταξα έχουμε Δημοκρατία. Ναι, Δημοκρατία. Ξέρετε το πολίτευμα εκείνο που ανακάλυψαν οι Αρχαίοι Έλληνες, όπου κυριαρχεί στον πολιτισμένο κόσμο του σήμερα, μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα και – ω! τι αποκάλυψη – σας εξέλεξε εσάς και το κόμμα σας στο τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας και –ναι, αν είναι δυνατόν- σας επιτρέπει να εκφράζετε τις βαρύγδουπες αντιλήψεις σας, δίχως τον φόβο ότι θα διωχθείτε για αυτές. Ένα μικρό “πρόβλημα” φαίνεται να έχει το πολίτευμα αυτό, το ότι επιτρέπει και σε αυτούς που διαφωνούν μαζί σας να σας ασκούν κριτική. Βέβαια εκεί στη Disneyland του παραμυθένιου κόσμου όπου κατοικείτε, βλέποντας ,κατά δήλωση άλλων συντρόφων σας, ανθρώπους να σας σταματούν στον δρόμο και να σας συγχαίρουν με ευγνωμοσύνη στα μάτια τους (και άδεια τσέπη, αλλά δεν έχει σημασία αυτό, μια ματιά αξίζει τα πάντα στα παραμύθια) ή να ανακαλύπτετε εσείς η ίδια συντάξεις ηλικιωμένων που δεν έχουν περικοπεί, είναι λογικό να μην επιθυμείτε κανείς να σας διαταράξει το εφεύρημα της επιτυχίας. Όταν όμως πιστεύεις στις νεράιδες, οφείλεις να πιστεύεις και στους δράκους. Βέβαια, ποτέ δεν υστέρησε η ιδεολογική τάση την οποία εκφράζετε σε φαντασία και επινοητικότητα. Σε ρεαλισμό και αποτελεσματικότητα υστερείτε. Τα συγκεκριμένα “καθεστώτα” τις πρακτικές των οποίων καθώς φαίνεται δικαιολογείτε, ανέκαθεν εφεύρισκαν πρωτότυπους τρόπους για να εξουθενώσουν ηθικά, πνευματικά αλλά ενίοτε και κυριολεκτικά ανθρώπους.
Προς Θεού όμως! Εσείς δεν είστε μόνοι σας: έχετε μαζί σας τον ευπατρίδη της Δεξιάς, τον ακούραστο στρατάρχη, τον υπερασπιστή της αστικής δημοκρατίας, πρόεδρο του κόμματος της συγκυβέρνησής σας. Ο οποίος βγάζει ενίοτε το φοβερό και τρομερό άκρο-δεξιό ξίφος από το θηκάρι του και αφού εκτονωθεί ξιφουλκώντας στον αέρα,… αποκαμωμένος από τη μάχη για τα πατριωτικά ιδεώδη, ψηφίζει στη Βουλή όλα τα αντιπατριωτικά νομοσχέδια σας.
Εγώ βέβαια σας καταλαβαίνω. Είμαι σίγουρος ότι είναι πολύ γλυκές οι καρέκλες αυτές που γράφουν “εξουσία” πάνω τους … που καμιά φορά μπορεί να ξεχνάς τα ιδεώδη και τα οράματά σου.
Τελικά σε αυτό το παραμύθι, ζείτε μόνο εσείς καλά και όλοι οι υπόλοιποι … πολύ χειρότερα.Το παρήγορο για όλους μας είναι πως ένα “καθεστώς” δύναται να επικρατήσει: Η Αλήθεια και Το Δίκαιο συμφέρον των πολλών.
Η Δημοκρατία είναι η ψυχή της Ελλάδας μας.
Διαμαντής Γκολιδάκης ,
Διδάκτωρ Ιατρικής,
Ειδικός καρδιολόγος.
